Het bindweefsel
Cranio is vooral een bindweefseltechniek. Het bindweefsel – de fascia – is hét systeem in ons lichaam dat alle andere verbindt. Het geeft steun en omhult, scheidt wat gescheiden hoort te zijn en verbindt wat bij elkaar hoort. Het speelt een rol in de bloedaanmaak en in de afvoer van afvalstoffen. En last but not least: het maakt beweging mogelijk. Zonder beweging is er geen leven, dus deze functie van het bindweefsel is essentieel voor ons functioneren en vitaal blijven.
Trauma’s, zowel fysiek als psychisch, kunnen zich vastzetten in het bindweefsel, waardoor het minder elastisch wordt en de beweging stokt. Doordat dit weefsel door het gehele lichaam verbonden is, kan een verstoring – een ‘knoop’ – op één plek klachten geven in andere delen van het lichaam.
Veel craniotechnieken zijn zachte uitnodigingen om het bindweefsel in beweging te brengen.
De schedel
Rond de hersenen bevindt zich een specifiek soort bindweefsel, de hersenvliezen. Hun vrije beweging is van essentieel belang voor het goed functioneren van hersenen en zenuwstelsel. Verstoringen in dit deel van het bindweefsel worden behandeld met zeer zachte manipulaties van de schedelbeenderen.
De nervus vagus
De zwevende zenuw is de belangrijkste zenuw van ons autonome zenuwstelsel. Net als het bindweefsel is het een verbinder. Als we in actie moeten komen zorgt hij voor onder andere adrenaline- en cortisolaanmaak en een vertraging van de spijsvertering. Komen we tot rust dan gaat de spijsvertering harder werken en nemen cortisol en adrenaline af. De spieren krijgen hersteltijd, het hart gaat langzamer kloppen en we herstellen.
Onder invloed van stress, overprikkeling, ziekte, levensgebeurtenissen en trauma kan de werking van de nervus vagus verstoord raken. Het activeringssysteem gaat niet meer goed uit of komt juist niet op gang. Dit kan direct of tot jaren later problemen geven, in het lichaam maar ook in de geest. We merken dit niet altijd op, maar voelen ons bijvoorbeeld niet lekker in ons vel zitten, of krijgen last van allerlei vage klachten.
Craniotechnieken betrekken de nervus vagus in de behandeling omdat deze zo’n belangrijke rol speelt in ons basale functioneren.
Dr. Upledger
Dr. John Upledger ontwikkelde tussen de jaren zeventig en zijn dood in 2012 de craniosacraal therapie. Hij was iemand die kon luisteren met zijn handen. Wat hij ‘hoorde’ is dat er in het lichaam naast hartslag en ademhaling nóg een ritme is. Dit ‘derde ritme’ noemde hij het cranio-sacrale ritme, gebaseerd op de botten cranium (schedel) en sacrum (heiligbeen). In dit ritme is via aanraking rust te brengen, wat rust brengt in het hele organisme dat de mens is. En omgekeerd brengt rust in lichaam en geest het ritme in balans, precies als met ademhaling en hartslag.