Een jonge man komt in de craniosacraal therapie praktijk. Hij leeft met de effecten van een hersenbloeding. Over het algemeen gaat het goed, maar van overprikkeling krijgt hij stevige hoofdpijn en raakt uitgeput.
Hij weet dat het geen geweldig idee is om met een zakenpartner af te spreken in een druk restaurant. En dat hij, als het niet anders kan, de rustigste tafel moet kiezen. Toch doet hij dit niet en gaat akkoord met alles wat zijn zakenpartner voorstelt. Ze zitten in een druk gedeelte van het restaurant vanwaar hij steeds met een half oog kijkt naar het rustige tafeltje aan de andere kant van de ruimte. Binnen een half uur is hij compleet uitgeput en tegen de tijd dat hij thuiskomt heeft hij een sterke pijnstiller nodig om überhaupt te kunnen gaan liggen.
Deze jonge man is intelligent en heeft een gezond zelfbeeld. Toch is het voor hem makkelijker om mee te gaan met de ander dan om de situatie goed voor zichzelf te organiseren. De rekening die hij later fysiek gepresenteerd krijgt betaalt hij alleen, thuis waar niemand hem ziet.
Drempels, herken je dit?
Je voelt wel wat in een bepaalde situatie voor jou goed of gezond zou zijn. Toch doe je dit niet. In plaats ervan beweeg je mee met een ander, of je past je aan aan wat de sociale codes lijken te zijn.
Wat staat er in de weg om een gezonde keuze te maken?
Vergeet je jezelf waar te nemen, of heb je daar even geen zin in? Is het een patroon, luiheid, angst voor afwijzing, faalangst, een overlevingsstrategie die ooit handig was maar nu onnodig? Is het zoveel makkelijker om mee te bewegen dat je je reële fysieke behoeftes ervoor opzijzet? Of ben je trouwer aan iemand of iets anders dan aan jezelf?
Inzicht in je patronen op dit vlak helpt om je keuzemogelijkheden te vergroten. Want soms is het nodig of handig om je aan te passen en later met de consequenties om te gaan. En soms echt helemaal niet.
In de praktijk
De man in het verhaal was het niet gewoon naar zijn lichaam te luisteren, laat staan naar de grenzen die het had. En toen hij leerde luisteren moest hij vervolgens ook nog leren keuzes te maken én die keuzes uit te spreken. Hoe meer hij dat leerde hoe meer hij de regie terugkreeg over zijn leven. Voor hem was dit een noodzaak om verder te revalideren en weer in de maatschappij te kunnen functioneren na zijn hersenbloeding.
In de craniosacraal therapie sessies gingen we steeds terug naar het luisteren naar de signalen van zijn lichaam en oefenen met verwoorden van gevoelens, wensen en mogelijkheden.
Ook als de gevolgen van je keuzes minder extreem zijn kan het waardevol zijn ze te onderzoeken, en te kijken of je keuzes nog kloppen en zo niet hoe je het anders zou willen doen.
Wil je hierbij een steuntje in de rug of kijken welke mogelijkheden je allemaal hebt? Craniosacraal therapie is een zachte lichaamsgerichte therapie die hierin veel kan betekenen. Je bent welkom, bel of mail me.
